Wednesday, December 10, 2014

கவிதை

தலவிருட்சம்

அவன் வேலைகள் 
பூதகணங்களாகித் தெரிந்து தொலைய
அவள் உன் காலடிக் கீழ்
எறும்பாகிப் போயிருந்தாள்


அவன் தடத்தில் 
 மிதி படாமல் தப்பித்தபடி
அவனுக்கான  மழைக்கால உணவுக்காய்
ஊர்ந்தபடியே இருந்தாள்

வீடு மழைக்கால சிறையிருப்பில்
காலியானபோழ்து
அவனை நிரப்பிக் கொள்ள 
லென்சுகள் கொண்டவளை தேடினான்

பிணங்களோடும் புணர்ந்து விட
தயாரான போழ்தில்
தீண்டலில் பெண்ணாகி விட முடியா
அகலிகையாகினாள்

தொட்டவுடன் பெண்ணாக
அவன் இராமனுமில்லை
அவள் கல்லானது சாபத்தாலாலுமில்லை

மரம் கல்லானது
யுகவாழ்வின் பரிணாம வளர்ச்சி
தலவிருட்சமாய் தொட்டு
கண்ணில் ஒத்திக் கொள்ள வேண்டியதுதான்
பூக்கும் காய்க்கும் மரம் என்பது பொய்யாக 

No comments:

Post a Comment